Nawracające zakażenia układu moczowego, stany zapalne napletka i żołędzi oraz zaburzenia w oddawaniu moczu – to jedne z głównych problemów, które powoduje stulejka. Co to za dolegliwość, jak ją rozpoznać oraz leczyć?
Stulejka – co oznacza ten termin?
Stulejka to wrodzone lub nabyte zwężenie ujścia napletka, uniemożliwiające lub utrudniające ściągniecie napletka osłaniającego żołądź. U chłopców do około 4. roku życia stulejka uznawana jest za naturalny stan fizjologiczny, u starszych dzieci oraz dorosłych mężczyzn wymaga konsultacji ze specjalistą, a nierzadko także leczenia.
Jak wygląda stulejka u dzieci?
Charakterystycznym objawem stulejki u chłopców jest pojawienie się w części końcowej napletka, podczas próby jego odprowadzenia, białego pierścienia skórnego. Stulejka bywa również rozpoznawana u chłopców podczas załatwiania potrzeb fizjologicznych – powoduje zwężenie otworu, przez który wypływa mocz, przez co napletek napręża się i nadyma, a strumień moczu jest zmniejszony. Powodem do rozpoznania stulejki u chłopców mogą być ponadto nawracające stany zapalne układu moczowego oraz zaczerwienienie końcówki penisa.
Jak rozpoznać stulejkę u dorosłych?
Stulejka u dorosłych mężczyzn wiąże się zazwyczaj z brakiem rozpoznania w okresie dziecięcym lub błędnym leczeniem. Nazywana jest wtedy stulejką wrodzoną.
Stulejkę nabytą powoduje natomiast – w większości przypadków – przewlekłe zapalenie napletka. Problem ten pojawić może się u mężczyzn również na skutek nieodpowiedniej higieny prącia, niektórych chorób ogólnoustrojowych (nieleczona cukrzyca), urazów mechanicznych prącia oraz przewlekłego cewnikowania.
Gdy napletek można zsunąć jedynie do rowka zażołędziowego, mamy do czynienia z tak zwaną stulejką częściową. Jeśli natomiast nie można w ogóle zsunąć napletka z żołędzi penisa, diagnozowana jest stulejka całkowita. Zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku – próba zsunięcia napletka wiąże się z bólem i dyskomfortem.
Diagnoza: stulejka. Jaki lekarz może operować?
W przypadku podejrzenia stulejki wskazana jest wizyta lekarska i badanie fizykalne, podczas którego specjalista oceni morfologię napletka, szerokość pierścienia oraz stopień jego odprowadzalności.
Po zdiagnozowania stulejki, leczenie operacyjne przeprowadzane jest najczęściej przez lekarza urologa lub przez chirurga ogólnego.
Jak leczyć stulejkę u dzieci i dorosłych?
Stulejka u dzieci może być leczona zarówno zachowawczo, jak i operacyjnie. Leczenie zachowawcze, czyli stosowanie miejscowo maści sterydowej przez okres około 4-6 tygodni, wprowadzane jest w przypadku niewielkiej stulejki, w początkowym stadium. Nie zawsze gwarantuje jednak pełne wyleczenie. Nieskuteczne leczenie zachowawcze, a także bardzo duże zwężenie napletka, znacząco utrudniające lub uniemożliwiające oddawanie moczu, są bezwzględnym wskazaniem do leczenia chirurgicznego.
Stulejka u dorosłych niemal w każdym przypadku leczona jest chirurgicznie: poprzez zastosowanie plastyki napletka lub obrzezanie.
Plastyka napletka wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym. Podczas trwającego około godziny zabiegu ujście otworu napletka poszerzane jest chirurgicznie. Lekarz wykonuje kilka niewielkich nacięć wzdłuż osi prącia, a następnie formuje napletek oraz zszywa poprzecznie skórę. Rozwiązanie to pozwala na zachowanie napletka, jednak liczyć należy się z możliwością nawrotu stulejki.
Całkowite wyleczenie stulejki gwarantuje jedynie obrzezanie (łac. circumcisio), czyli częściowe lub całkowite usunięcie napletka. Zabieg ten rekomendowany jest w przypadku znacznego zwężenia napletka. Podobnie jak plastyka napletka, obrzezanie wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, zazwyczaj w ramach jednodniowej hospitalizacji.
Lekarz wykonujący zabieg obrzezania wykonuje nacięcie w odcinku proksymalnym, czyli daleko od żołędzi lub też blisko korony żołędzi. Po częściowej resekcji, napletek częściowo przykrywa żołądź w stanie spoczynku. Po obrzezaniu całościowym – żołądź jest odsłonięta całkowicie.
Pielęgnacja po operacyjnym leczeniu stulejki
Okres rekonwalescencji po operacji stulejki trwa zazwyczaj około 4 tygodni. W tym czasie wskazane jest powstrzymywanie się od współżycia, unikanie intensywnego wysiłku fizycznego, dźwigania oraz gorących kąpieli i wizyt w saunie.
Bezpośrednio po zabiegu u pacjenta wystąpić może obrzęk pooperacyjny, dolegliwości bólowe oraz zaczerwienienia i krwawe podbiegnięcia. W przypadku pojawienia się tego rodzaju powikłań, wdrażane są leki przeciwbólowe dostępne bez recepty.
W pierwszych dniach po zabiegu zaleca się wymianę opatrunków na uniesionym do góry penisie. Rana pooperacyjna powinna być przemywana kilka razy dziennie. Wskazane jest także noszenie obcisłej bielizny i stosowanie plastra podtrzymującego opatrunek.
Źródło tekstu: https://revitae.com.pl/co-to-jest-stulejka-jak-ja-rozpoznac-i-leczyc/
